Teksture se u računalnoj grafici koriste kao jednostavan i učinkovit način za odvajanje izgleda površine objekta od njegove geometrije. Dok se dvodimenzionalne teksture uobičajeno koriste za opisivanje vanjskog izgleda površine objekta, volumnim teksturama moţemo opisati i izgled unutrašnjosti objekta.
Kod teksturiranja površine dvodimenzionalnom teksturom potrebno je pronaći parametrizaciju koja će povezati 3D koordinate površine objekta s 2D koordinatama teksture. Ovim postupkom, ovisno o kompleksnosti objekta, pojavljuju se veće ili male nepravilnosti kod prikaza. Kako bi se izbjegla potreba za traţenjem parametrizacije, predloţene su metode koje korištenjem informacija o geometriji objekta teksturu sintetiziraju direktno na površinu objekta. Iako se time izbjegava traţenje parametrizacije, nedostatak ovog pristupa je što se jednom sintetizirana tekstura moţe koristiti samo na jednom objektu.
Upotrebom volumnih tekstura rješavamo oba navedena problema. Budući da je tekstura definirana u 3D koordinatama, nije potrebno traţiti parametrizaciju. Također, jednu volumnu teksturu možemo koristiti za teksturiranje različitih objekata. Upotreba volumnih tekstura ima prednosti u mnogim primjenama. Primjerice, zbog činjenice da volumne teksture pohranjuju podatke o unutrašnjosti objekta, omogućavaju vjerno simuliranje loma ili rezanja objekata. Nadalje, mnogi prirodni materijali, poput drva ili kamena, vjernije se prikazuju volumnim teksturama.
U ovom radu opisani su i implementirani postupci sinteze dvodimenzionalnih tekstura te njihovo proširenje koje se koristi za sintezu volumnih tekstura. Također, opisan je i implementiran postupak teksturiranja objekata volumnim teksturama.